مصاحبه با عضو تیم امداد و نجات استان کرمانشاه در صعود به قله ی لنین ؛ مجتبی فیاض بخش
گروه کوهنوردی اناهیتا-سهیلا یاوری :خودتونو برامون معرفی می کنید ؟
مجتبی فیاض بخش هستم متولد 28 دی 1361 در کنگاور
ورزش رو از کجا و چطور شروع کردین ؟
از کودکی به ورزش علاقمند بودم با ورزش باستانی در دوران ابتدایی کشتی در راهنمایی بسکتبال زیر نظر مربی خوبم جناب آقای کیوانی و به تشویق برادرم دوچرخه سواری و بعد از ان هم کوهنوردی .
اولین بار ی که به کوه رفتید ؟
سال اول راهنمایی بودم و با سال سومهای مدرسه دونفر بودیم (سال اولی ) به همراه آقای رحیمی (که الان عضو گروه همیاران هستند) از سمت روستای عبدالتاجدین به امروله رفتیم .
و 4 نفر صعود کردیم که من یکی از آن 4 نفر بودم ..فصل بهار اغلب کوه میرفتم در دوران راهنمایی و دبیرستان و در دوران خدمت سربازی عضو کوهنوردی وزارت دفاع بودم .
تعریفتون از این ورزش چیه ؟
کوه مدرسه است .
هرکس هرآنچه را بخواهد از کوه فرا می گیرد ...
یکی آرامش – یکی قدرت بدنی –زیبایی چالاکی و ...
چه حسی بهتون دست میده وقتی کوه میرید ؟
حتی برای مرگ هم دوست دارم در کوه باشم . مثل آغوش یه مادر میمونه برام و در سخت ترین شرایط و .. برام آرامش بخشه .
از کی عضو اناهیتا شدید؟
از سال 81 –اما سالهای 78 و 79 با آناهیتا برنامه می رفتم و افتخار می کنم که عضو این گروه هستم .
سختی های کوهنوردی ؟
یکی بحث مالیشه .یکیم اینه که متاسفانه هیمالیانوردی شده ملاک کوهنوردی !!اما گاهی میشه یه کوهرو و کوهنورد خوب باشی حتی اگه هیمالیا نرفته باشی .
شرایط کوهنوردی الان چطوریه تو کنگاور –استان و کشور ؟
ببینید ما به دلیل داشتن موقعیت جغرافیایی خوب و داشتن بیستون و ... امتیاز خوبی برا کار سنگنوردی داریم و توصیم اینه که این کارو انجام بدن بچه ها .
من فکر می کنم ما میتوانیم طی دو سه سال آینده باشگاه دایر کنیم .
در استان ما تقریبن به موازات مرکز استان کار می کنیم .در سطح کشور هم سرآمدیم و در سطح نقده سراب و ...
البته در سطح کشور زحمات آقای آقاجانی بسیار ستودنی بود که با صعودهای سراسری در دهه ی اخیر هم این ورزش را به همه معرفی کرد و هم سطح علمی و رقابتی و ... کار را بالا برد و پایه ی صعودهای هیمالیا نوردی را گذاشتند .
سطح کار سال به سال بالا میرود و ما باید خود را به روز کنیم .
درمورد صعودتون به لنین برامون بگین ؟
من اینجا لازم میدونم از اقای حسن اسماعیلی تشکر کنم که شرایط از طریق ایشون برامون فراهم شد در سال 85 عضو تیم آیلندپیک شدم اما به دلیل اینکه پاسپورتم دیر رسید نتونستم همراه شم .وسال بعد به تیم جناب آقای پیمان یاوری دعوت شدم و موفق به صعود قله لنین .
شرایط سختی بود به خصوص تو ارتفاع 5000 به دلیل مشکل غذایی اما خوشبختانه مرتفع شد و تونستم از ارتفاع 6200 تا 7100 رو انفرادی صعود کنم که فکر میکنم جز عشق و توکل چیز دیگه ای همرام نبود .
از سختیاشم اینکه داخل شکاف یخی فرو رفتم .کوله های سنگین نداشتن آب نداشتن پزشک و... و یه مسئله ی بغرنج اینکه 24 ساعت از آقای حیدری و یاوری بی اطلاع بودم و شنیده بودیم 2 نفر از کوهنوردای ایران فوت شدند تواون شرایط بی خبری زجرآوری کشیدم .
اما تجربه ی خوبی بود برام .
و هربار که به یاد اون صعود سخت میافتم اشک تو چشام میاد و توکل به خدا ...
برای شما این واژه ها چگونه اند در کوهستان ؟
کوه : عشق
پناهگاه : چادر
صعود" رسیدن بر اوج زیبایی
برف : صدای لالایی
آب : پاکی
سکوت : ترانه
حرف آخر ؟
تشکر میکنم از دوستان وهمنوردان و بزرگترای آناهیتا که زحمت کشیدند خیلی جاها موافق و منتقد بودم اما همه جا دوستشون داشتم چون این گروه شرایط زندگی منو تغییر داد .و من یه جورایی مدیونشونم .تاکیدم میکنم که اعضا تحت هیچ شرایطی پشت سرپرست رو خالی نکنن و با هم دلی کارا رو پیش ببرند .
برای همه ارزو موفقیت میکنم .
